Keşke...
Donup kaldım.
Saniyeler, dakikalar, saatler ve günlerce… Seni düşünüyor olmaktan yoruldum. Bir insanın aklımı ve kalbimi sürekli meşgul edişi rahatsız edici. Bu histen hoşlanmıyorum. Ben her şeyde ve herkeste varlığımı kutsarken bir kişide kayboluyor olmak güneşi gördüğüm günlerde geceyi yaşamak gibi.
Seni görmek istemiyorum.
Sesini duymak istemiyorum.
Artık senden kaçmak ya da sana ulaşmak istemiyorum.
Senin aracılığınla öfkem bir kez daha yaktı ateşini.
Bir beşerin karşısına geçip kustu nefretini
Üstüm başım bakışlardaki pislikle çamura battı.
İnsanlık karanlıkta çöktü dizlerinin üstüne
Başı dik ama yüreği kaypaktı hep
Oğul vazgeçmedi yalanlarından
O yüzden hiç göremedi seni…
İnsanlık kötü olan ne varsa onu sevdi
Yanlış olanı gerçek bildi hep
Oğul vazgeçti dürüst bir sevgiyi aramaktan
O yüzden hiç göremedi beni…
Keşke…
Susmak ne iyi gelirdi yarama
Öylesine geçebilirdi oysa
Sessizlik olabilirdi şifa
Konuşmak tuzak,
Keşke…
Bilmeseydin
Sussaydım
Ve sen yine duymasaydın…
Sağır olsaydın bana
Ama paramparça kalmasaydım
Keşke…
Her adım bir mayın
Kalbime vuran
Gitmekten korktuğum bir yola davet
Sensin.
Sarmalanmak sevgiyle güzeldir
bir yürek cesaret edebiliyorsa eğer
Sevmek sevilince özeldir
Bir kalp seni tanıyorsa eğer…