Bir anda olur her şey...
Üniversiteden mezun olduğum gün... O zamanlara ait bende kalan en güzel şey yazımın okunmayacak kadar çirkinleşmesiydi. Bunda güzel olan ne mi var? Değişmiştim. Ben lisede okul birincisi, tam bir inek, öğretmenlerini mutlu eden bir öğrenciydim. Düzen, sistematik çalısma, sürekli çalışma, durmadan çalışmanın ve "uyumlu tatlı kızın" diğer adıydım. Sonra düzen zannettiğim şeyin mükemmel olma ve minimum hatayla takdir alma, özel gördüğüm insanlardan kabul görme çabası olduğunu farkettim...Düzensizliğin, plan yapmamanın, sebepsiz yere gökyüzüne bakıp kahkaha atmanın, dengesizliğin içindeki tam zamanlı dansı fark edip, içimdeki insanlara bir ooooppsss dediğimi hatırlıyorum.
Okudukları bolca kitap ve girdikleri yüzlerce sınavdan sonra akademisyen olan insanların içinde, gözlerinden ve dudaklarından akmasını beklediğim hazineyi göremedim. Savaşları , akımları anlatıyorlardı ama icimizdeki savaşları, akan zamanın göreceliğini görmüyorlardı. Öğretmenlerimi ve etrafımdaki insanları memnun etmeye çalışırken benim kendimi göremediğim gibi... Kurallara uymak istemiyorum; dogmatik , insan eliyle kurulmuş hiçbir şeyin takipçisi olmak istemiyorum! Normlar, dini kurallar, siyaset canımı sıkıyor. Kuralların olduğu yerde koşulsuz sevgiyi ve teslimiyeti bekleyemeyiz, öyle değil mi? Vee şu sıralar kendi kendime kurduğum cümle içimde tekrarlanıyor. "Tanrı'nın yargısı dediğim insanların gözleriymiş" . Tam " o an" gelmişti bu sözler bana... İyi ki beni seçmiş canım kelimeler😉
Tahmin edeceğiniz gibi yazım benim uyanışımla kötüleşmeye başladı ve öyle de devam ediyor... Çünkü güzel yazı gösterişli bir kadın gibidir... İnsanı güzelliğiyle mest eder ama kanında dolaşırken "özünü" görüp irkilirsin ve ruhun o kadını arzulamaz artık. Ben de tozlu bir kağıt olmak istiyorum! İnsanların temas etmekten korktuğu ama temizlerken kendi gölgesini görmeye cesaret eden ruhlardan olmak... Kendi kapını bulabilmek ya da daha doğrusu, "GÖREBİLMEK"
Düzenin düzen değil kaos olduğunu fark ettiğinde kendi kaosunu yaratıp gerçek düzene ulaşacağını bilirsin. Kuralın, kontrolün kardeşi olduğunu anladığında, vicdan senin yolun olsun!